Wczoraj, po wielotygodniowej walce, musiałam uśpić mojego Brutusa. Biedaczysko, miał dopiero 8 lat, był pięknym labradorem o gołębim sercu. Nowotwór zjadał go każdego dnia, cierpiał, nie dało się już nic zrobić.
Przeżyłam to tak bardzo, że nie wiem, czy jeszcze kiedykolwiek zdecyduję się na psa. Brutus to nie był zwykły pies, to było cudo, z którym rozumiałam się telepatycznie.
Żegnaj, mój przyjacielu. Nie będzie drugiego takiego jak ty.
reklamy ukryte
reklamy ukryte
19 dni temu
heh szkoda pieski to rodzina :(
powiem coś takiego
mój ostatni pies zwał się "łoker" byłem jedyną osobą w domu którą mogła podejść do jego miski gdy jadł i wsadzić tam ręke.
Jako, że był to duży pies a ja mieszkałem w blok... rozwiń komentarz
mój ostatni pies zwał się "łoker" byłem jedyną osobą w domu którą mogła podejść do jego miski gdy jadł i wsadzić tam ręke.
Jako, że był to duży pies a ja mieszkałem w blok... rozwiń komentarz
Bywa, kup drugiego ;)
-1
reklamy ukryte
reklamy ukryte
reklamy ukryte
następne wyznanie
nasze nowe forum
Nieopublikowane wyznania, jeszcze więcej emocji, dyskusje, problemy i porady. Szukasz inspiracji? Przejrzyj działy i zdecyduj, gdzie podzielisz się swoją przygodą.
reklamy ukryte
najlepsze w poczekalni
copyright 2016 - wszelkie prawa zastrzeżone | realizacja:
takih wyznań było duuużo