Przez izolacje społeczną nie posiadam "wyższych uczuć", nie wiem co to miłość i nigdy nie miałem dziewczyny (sexu ani całowania też nie było) ale za to posiadam autodestrukcyjne działania które pchają mnie do samotności i robienia sobie jak największej krzywdy. Jakieś porady? Minusuje każda odpowiedź o psychiatrach bo już tam byłem i podobno jestem ciężkim przypadkiem

czyli jesteś jak najbardziej normalny ? :D Po prostu nie spotkałeś na swojej drodze właściwych osób. Ja tak się właśnie zastanawiam, że bardzo dobrze dogaduję się z chłopakami, jeśli ich lubię, ale jeśli oni mnie lubią to się kleją i potem się wszystko psuje bo i tak się pokłócimy i tak tylko wcześniej bądź później, w sumie wiem czym jest miłość, ale czym jest sex i pocałunki to już tak niekoniecznie może właśnie z braku miłości, jakoś tego nie czuję, nie podoba mi się, a może właśnie mi się to wszystko nie podoba bo jestem na tym świecie drugi raz i wszystko co złe jest dla mnie złe. Ja bym np. jeśli kogoś kocham mogła cały dzień się przytulać i mogę z łóżka nie wstawać i wtedy ktosiek mówi cały dzień będziemy tak leżeć i już wiem że ma mnie w dupie po miłości de boom :/

2 x tak miałam i ja wtedy sobie mówię kuwa ktosiek wypie*dalaj z bajki :/

2 x tak miałam i ja wtedy sobie mówię kuwa ktosiek wypie*dalaj z bajki :/

Urzekła mnie twa historia, tym bardziej ta puenta końcowa haha
Ale najwidoczniej źle trafiłaś bo jeżeli ktoś faktycznie Cię kocha to i może z Tobą pójść na impreze bądź wyrwać się gdziekolwiek, tak samo jak razem się nudzić bądź przesiedzieć cały dzień koło siebie ;))

Odnośnie tego co koleżanka napisała to poczęści rację ma.
Znajdź odpowiednie towarzystwo z którym się zgrasz, swoimi zainteresowaniami bądź chęcią wyrwania sie gdzieś ;)

Otwórz się na ludzi i wyjdź do nich :)!

Odnośnie tego co koleżanka napisała to poczęści rację ma.
ja mam całą rację :/